Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Σκέψεις πάνω σε ένα δημοσίευμα.

Με αφορμή δημοσίευμα στην τοπική Κεφαλληνιακή ιστοσελίδα Kefalonia Press http://kefaloniapress.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=58006&Itemid=38 θα θέλαμε να διατυπώσουμε και μεις κάποιες σκέψεις, σχετικά με τα γραφόμενα του υπογράφοντος Ηλία Μπεριάτου, ο οποίος διατυπώνει σκέψεις σχετικά με το έργο του μακαριστού Μητροπολίτου Σπυρίδωνος και συγκεκριμένα επικεντρώνεται στις άκομψες πολιτικές παρεμβάσεις του, όπως ο ίδιος αναφέρει, αλλά και στον διάδοχο του, ο οποίος θα εκλεγεί από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Διαβάζοντας το κείμενο  διαπιστώνουμε ότι ο κ. Μπεριάτος μεταξύ άλλων αναφέρει: «Δεν θα κρίνουμε την διοικητική και διαχειριστική του ικανότητα ως προϊσταμένου των εκκλησιαστικών υπηρεσιών και του τοπικού κλήρου. Η δική μας κριτική εστιάζεται κυρίως στις ‘άκομψες’ πολιτικές «παρεμβάσεις» του Μητροπολίτη σε καθημερινές αλλά και σε κρίσιμες ιστορικά στιγμές,  με κορυφαίο παράδειγμα την συμπόρευσή του με την σκληροπυρηνική πλευρά της ιεραρχίας, όταν, επί αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, σοβούσε η κρίση για την εκκλησιαστική περιουσία, λόγω της νομοθεσίας που είχε  περάσει ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης ως υπουργός παιδείας και θρησκευμάτων.
Αλλά και αργότερα στην δεκαετία του 90 με τη στάση του στο περίφημο θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Και ακόμα σε διάφορες περιστάσεις για θέματα τοπικού χαρακτήρα (μεροληπτική στάση σε πρωθυπουργικές επισκέψεις στην Κεφαλονιά, αποδοκιμασία εορταστικών λόγων με αφορμή εθνικές επετείους κλπ) για τα οποία σημειωτέον έχουμε δημόσια εκφραστεί την εποχή  ακριβώς που αυτά συνέβαιναν ( βλέπε δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο)… Το πρώτο είναι ότι με αφορμή την αναμενόμενη αλλαγή στην ηγεσία της τοπικής εκκλησίας, όλοι όσοι, δεκαετίες ώρα, υποστηρίζουν τον εκδημοκρατισμό αλλά χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος, θα πρέπει να συμβάλλουν ώστε να προκληθεί μια δημόσια συζήτηση για το θέμα αυτό και ιδιαίτερα για την εκκλησιαστική περιουσία, όπου θα συζητηθούν και άλλες άγνωστες  λεπτομέρειες από την κεντρική και τοπική πολιτική σκηνή.
Το δεύτερο είναι ότι με βάση τα διδάγματα από τη δράση και το έργο του  εκλιπόντος,  ο νέος Μητροπολίτης (η εκλογή του οποίου θα έπρεπε να γίνεται με δημοκρατικό τρόπο) οφείλει να είναι ανοικτός, προοδευτικός αλλά κυρίως προσεκτικός  σε σχέση με τα παραπάνω  ευαίσθητα πολιτικά  θέματα (και όχι μόνον με τα καθαρώς εκκλησιαστικά). Διότι στην Κεφαλονιά και στα Εφτάνησα όπως γνωρίζουν οι παλιότεροι, έχουν υπάρξει και έχουν «διδάξει» με τη στάση τους  τέτοιες αξιόλογες εκκλησιαστικές προσωπικότητες. (Ίσως θα έπρεπε να θυμηθούμε την ομιλία του Α. Τρίτση στην ενθρόνιση του μακαριστού Σπυρίδωνα)
Ας ευχηθούμε λοιπόν, στους μήνες και στα χρόνια που έρχονται, να γίνει πραγματικότητα αυτή η προοδευτική αλλαγή στις σχέση πολιτείας και εκκλησίας  προς όφελος και των δύο και κυρίως προς όφελος της ανεξιθρησκίας, της ελευθερίας του λόγου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και γενικότερα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.»    
Όσον αφορά την κριτική σχετικά με την εκκλησιαστική περιουσία για την οποία τόσα πολλά έχουν γραφεί και θα γραφούν φρονούμε ότι ο μακαριστός Σπυρίδων καλώς συμπορεύθηκε με την υπόλοιπη Ιεραρχία για την προάσπιση της Εκκλησιαστικής Περιουσίας διότι γνώριζε την τύχη της εκκλησιαστικής περιουσίας  αρχής γενομένης από το 1833 έως την εποχή εκείνη. Η εκκλησιαστική περιουσία άλλες φορές απαλλοτριώθηκε αναγκαστικά (1833, 1834, 1917-1930), άλλες φορές φορολογήθηκε δυσβάστακτα (1836), άλλες φορές ρευστοποιήθηκε προς όφελος του Ελληνικού κράτους (1940-1944) , ενώ σε πολλές περιπτώσεις  η Εκκλησία αναδείχθηκε ο μεγαλύτερος κοινωνικός ευεργέτης ειδικά στην πόλη της Αθήνας.  (η Ριζάρειος Σχολή,η Ακαδημία Αθνών, το Αιγινήτειο Νοσοκομείο, το Μετσόβειο Πολυτεχνείο, το Σκοπευτήριο, το Πτωχοκομείο, η Μαράσλειος Ακαδημία, το Θεραπευτήριο "Ευαγγελισμός", το Αρεταίειο νοσοκομείο, η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή, οι Αστυνομικές Σχολές στην οδό Μεσογείων, το Νοσοκομείο Παίδων, το Νοσοκομείο Συγγρού, το Λαικό Νοσοκομείο "Σωτηρία", το Ασκληπείο Βούλας, η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, το Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης, το ΠΙΠΚΑ Βούλας, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, Γηροκομείο, Εθνική Βιβλιοθήκη, Πανεπιστήμιο Αθηνών, 142 Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της Αττικής). Αξίζει να προσέξουμε πως από τα 1.282.300 στρέμματα ιδιοκτησίας της Εκκλησίας, τα 367.000 είναι δασικές εκτάσεις, τα 745.400 βοσκότοποι και μόνο τα 169.900 γεωργική καλλιεργήσιμη γη. Δηλαδή οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις της αντιστοιχούν μόλις στο 0.48% του συνόλου της γεωργικής γης της χώρας μας! Και προκύπτει το ερώτημα αν είχε εφαρμοστεί ο νόμος Τρίτση, όλη η ανωτέρω εκκλησιαστική περιουσία τι τύχη θα είχε; Μήπως θα βρισκόταν και αυτή «στο χωνευτήρι» του ΤΑΥΠΕΔ προς εξυπηρέτηση του επαχθούς χρέους; Η άποψη μας είναι ότι καλώς έπραξε ο μακαριστός διότι έως σήμερα τους καλοκαιρινούς μήνες έχουμε ακόμα την δυνατότητα να ταξιδεύουμε μέχρι τους Βαρδιάνους (ιδιοκτησία Ιεράς Μονής Κηπουρέων) και να απολαμβάνουμε τη θάλασσα και την ξεγνοιασιά από την καθημερινότητα. Καλώς και πάλι έπραξε διότι μέχρι σήμερα τα περισσότερα κοιμητήρια των χωριών είναι ενοριακά (και πληρώνουν ΕΤΑΚ γι αυτά οι ναοί) και οι συγγενείς των κεκοιμημένων δεν έχουν την έγνοια να μισθώνουν μνήματα, όπως γίνεται στις μεγαλουπόλεις για 3ετές χρονικό διάστημα. Και πάλιν καλώς έπραξε διότι κελιά ναών (βοηθητικοί χώροι) χρησιμεύουν ως αγροτικά ιατρεία χωριών ή ακόμη και ως εκλογικά κέντρα. Καλώς έπραξε και πάλι διότι προϊόντα αγροτικών μοναστηριακών εκτάσεων σιτίζουν άπορες οικογένειες λόγω της κρίσης που η πολιτεία τεχνικά με τους ευρωπαϊκούς και λοιπούς ετέρους δημιούργησε. Και αυτά είναι μόνο λίγα χαρακτηριστικά παραδείγματα για το πώς η τοπική Εκκλησία διαθέτει την περιουσία της, την στιγμή που υπηρεσίες της πολιτείας στεγάζονται σε μισθωμένα κτίρια έναντι παχυλών ενοικίων. Τόσα χρόνια και δεν κατέστει δυνατόν η Αστυνομία και η Πυροσβεστική της πρωτεύουσας του νησιού να στεγαστούν σε ιδιόκτητους χώρους.
Ας δούμε όμως το θέμα των ταυτοτήτων στο οποίο αναφέρεται ο κ. Μπεριάτος.  Ξαφνικά προέκυψε το θέμα της μη αναγραφής του θρησκεύματος ή ήταν προσχεδιασμένο; Σχέδιο της παγκοσμιοποίησης ή διαφύλαξη προσωπικών δεδομένων; Προετοιμασία για τα όσα επρόκειτο και πρόκειται να συμβούν ή ένα ακόμη βήμα σε σχέδια των δυσσεβών Ευρωπαϊστών; Την στιγμή που το Ισλάμ λυσσομανά στην Ευρώπη θεωρούμε πως ο κ. Μπεριάτος θα έπρεπε να σκεφτεί με τι προοπτικές θα μπορούσε να αξιοποιηθεί η αναγραφή του θρησκεύματος και όχι η απάλειψη. Και δεν πρέπει να ξεχνά ότι τα δυο μεγέθη ελληνισμός και ορθοδοξία είναι συνυφασμένα μεταξύ τους με σχέση συναλληλίας με διακριτούς ρόλους. Άλλωστε η Υπέρμαχος Στρατηγός είναι εκείνη που ενέπνευσε, εμπνέει και θα εμπνέει το γένος των Ελλήνων…
Όσον αφορά τα τελευταία στα οποία αναφέρεται σχετικά με μεροληπτικές στάσεις κλπ καλό θα ήταν να αναφερθεί επακριβώς διότι αναγνώστες του άρθρου του δεν είναι μόνο άνθρωποι της γενιάς του αλλά και νεότεροι.
Ας πάμε όμως και στο δεύτερο θέμα με το οποίο καταπιάνεται και είναι ο τρόπος εκλογής. Εδώ δεν θα διαφωνήσουμε με όσα διατυπώνει. Άλλωστε πολλές φορές έχουν ακουστεί ανάλογες απόψεις σχετικά με το θέμα εκλογής Μητροπολιτών. Είναι αλήθεια ότι οι χριστιανοί, οι οποίοι θα ποιμανθούν από τον επίσκοπο μένουν αμέτοχοι από την εκλογής του. Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε άλλες αυτοκέφαλες εκκλησίες, στην Ελλαδική Εκκλησία εκλέκτορες είναι οι ίδιοι οι Μητροπολίτες. Ίσως κάποιοι να υποστηρίξουν ότι οι εκλέκτορες είναι διάδοχοι των αποστολών και οι απόστολοι εξέλεγαν οι ίδιοι τους διαδόχους τους. Δεν θα διαφωνήσουμε εδώ. Όμως οι απόστολοι και οι διάδοχοι τους σε καμιά περίπτωση δεν εξέλεξαν διάδοχο τους από την Πελοπόννησο για να τον στείλουν στην Μακεδονία (βλέπε Ιερισσό) λες και ολόκληρη Μακεδονία δεν είχε έναν άξιο Ιερομόναχο για επίσκοπο της εν λόγω επαρχίας.  Σε αντίθεση με την Εκκλησία της Ελλάδος οι επίσκοποι της Εκκλησίας της Κρήτης κατάγονται από το ίδιο το νησί. Φρονούμε λοιπόν ότι θα ήταν εποικοδομητικός και επιβεβλημένος ένας διάλογος ανάμεσα στην πολιτεία και την Εκκλησία γι αυτό το θέμα περισσότερο από ότι το θέμα της περιουσίας και των ταυτοτήτων. (Αλλά και αυτά τα δυο θέματα κάλλιστα μπορούν να αξιοποιηθούν προς το συμφέρον της πατρίδας μας)
Όσον αφορά τώρα την προοδευτικότητα την οποία ο κ. Μπεριάτος θέλει να διακρίνεται ο νέος Μητροπολίτης ας μας επιτραπεί να πούμε πως το Ευαγγέλιο του Χριστού από μόνο του είναι διαχρονικό, αενάως προοδευτικό και ρηξικέλευθο αρκεί όλοι όσοι το ακούμε να μην το προσαρμόζουμε στα δικά μας μέτρα και σταθμά. Ο Χριστός δίδαξε την ισοτιμία ανδρός και γυναικός αιώνες πριν εφαρμοστεί από την πολιτεία στην Ελλάδα. Ο Χριστός δίδαξε την απόδοση δίκαιου φόρου στο κράτος επί εποχής Καίσαρος. Ο Χριστός πρώτος έλεγε: εκείνος που έχει δυο χιτώνας να δίνει τον έναν σε εκείνον που δεν έχει. Ο Χριστός πρώτος έδωσε εντολή το Αγαπάτε Αλλήλους. Ας έχουμε λοιπόν υπόψη μας ότι ένας από τους μαθητές ήθελε το Χριστό ως κοινωνικό αναμορφωτή και εθνικό επαναστάτη και προσπάθησε με την προδοσία να ανακόψει το «μεσσιανικό κατήφορο» όπως νόμιζε του διδασκάλου του. Και όταν διαπίστωσε το παιχνίδι του αρχιερέα οδηγήθηκε στην αυτοκτονία.
Άρα ο διάδοχος του μακαριστού Σπυρίδωνος αν είναι γνώστης του Ευαγγελίου και τηρητής αυτού και δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και θα μπορεί να διδάξει και να θεραπεύσει και εμάς.  Διότι πρώτα πράττουμε εκείνο που ο Θεός θέλει και έπειτα το διδάσκουμε. Μην ξεχνάμε ότι και ο επίσκοπος ζει και πολιτεύεται μέσα στο πνευματικό θεραπευτήριο που ονομάζεται Εκκλησία, οπότε και θεραπεύεται και θεραπεύει και δεν ίσταται πάνω από όλους. Γι αυτό άλλωστε κατά την χειροτονία του τίθεται πάνω από το κεφάλι του το Ιερό Ευαγγέλιο για να θυμάται σε όλη του τη ζωή ότι και πάνω από αυτόν είναι ο Χριστός. Τέλος όσον αφορά τους πολιτειακούς άρχοντες είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν πως η Εκκλησία του Χριστού ως οργανισμός θεοσύστατος, δεν είναι ούτε κέντρο εξυπηρέτησης πολιτών για ανάγκες όπως γάμοι, βαπτίσεις, κηδείες και διάφορες τελετές και εκδηλώσεις, ούτε ομάδα αφελών ανθρώπων, οι οποίοι ασχολούνται με γιορτές και πανηγύρια για να γεμίσουν τον χρόνο τους αλλά κινούμενοι από την προοπτική της Αναστάσεως του Χριστού επιδιώκουν να φτάσουν στο καθ ομοίωσιν αγωνιζόμενοι να καταστούν κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος και κοινωνοί της Τρισυποστάτου θεότητος, αντιστεκόμενοι «είς τάς πάγας και θήρατρα του ψυχοφθόρου». Και αυτό το γνωρίζουν πολύ περισσότερο οι αγράμματοι και οι κάτοικοι των χωριών του νησιού μας που φυλάσσουν Θερμοπύλες Ορθοδοξίας και βλέπουν τους πολιτικούς παράγοντες μόνο σε περιόδους εκλογών.