Είναι κάποιες φορές που θες να εξωτερικεύσεις τα συναισθήματα σου, όχι απλώς για να μάθει ο κόσμος τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν και πήρες και συ μέρος σε αυτά, αλλά για να εκφράσεις και να μοιραστείς τη χαρά που νιώθεις, με όλους. Αυτό συνέβη και σε μένα σήμερα Σαββάτο της Διακαινησίμου στο όμορφο χωριό των Χαυδάτων και αυτή είναι η αιτία που γράφω τούτο το άρθρο.
Και ο τίτλος αμέσως πληροφορεί τον αναγνώστη για το γεγονός, για μια βάπτιση. Βάπτιση που εμένα δεν μου φάνηκε συνηθισμένη. (στα 15 χρόνια στο ψαλτήρι πρέπει να έχω βαφτίσει με τον εφημέριο μου γύρω στα 200 παιδιά). Ίσως εγώ να μην ήθελα να την δω με τα μάτια που βλέπω καθημερινά. Ίσως σε αυτήν τη βάφτιση, μέσα και στο Αναστάσιμο κλίμα να άνοιξαν και τα μάτια της ψυχής μου και να αισθάνθηκα αμυδρά, πολύ λιγότερο και από τον Ησαΐα τον παράδεισο, εγώ ο ελάχιστος.
Αξίζει όμως να εκθέσω στην αγάπη σας τα γεγονότα, όπως αυτά συνέβησαν. Αξίζει και έχει ενδιαφέρον αλλά και άφθονη τη χάρη του Θεού.
Ο Ματθαίος ένα παιδάκι μαθητής της δευτέρας δημοτικού σήμερα, θέλει να γίνει νεοσύλλεκτος στρατιώτης του Χριστού και να λάβει και αυτός το υπέρ παν όνομα. Γραφειοκρατικές ατραποί και οικογενειακοί λόγοι στέκονται εμπόδιο περίπου ενάμιση χρόνο σε αυτή του την επιθυμία. Αυτός όμως θέλει να γίνει χριστιανός. Έρχεται στην εκκλησία προσεύχεται, όπως ξέρει, σε Αυτόν που σταυρώθηκε για αυτόν και τον παρακαλεί όπως μου είπε να γίνει χριστιανός. Στέκεται και κοιτάζει τα άλλα παιδιά που μεταλαμβάνουν Σώμα και Αίμα Χριστού όταν ο εφημέριος προσκαλεί «Μετά φόβου θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε» και όμως εκείνος με ένα βλέμμα λυπημένο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην πρόσκληση γιατί ακόμα δεν έχει αναγεννηθεί δι ύδατος και Πνεύματος.
Το παραπάνω γεγονός ήταν εκείνο που σαν λόγχη πέρασε από τη καρδιά μου και στάθηκε η αφορμή, ώστε να μην χάσω την ευκαιρία με τον ερχομό του παπά Αντώνη στη γενέτειρα του, να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του Ματθαίου. Και ο παπά Αντώνης ανταποκρίθηκε. Με τον ερχομό του την Μεγάλη εβδομάδα είπε στο Ματθαίο: «παρακάλεσε το Χριστό που παθαίνει μέχρι θανάτου για όλους μας και θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου». Δεν μου φάνηκε ακατόρθωτο το να γίνει μια βάπτιση. Όμως μέσα μου αγωνιούσα, γιατί ένας αδελφός μου θέλει το Χριστό και η γραφειοκρατία τον εμποδίζει από τον Νυμφίο της Εκκλησίας!!!
Τελικά την Μεγάλη Παρασκευή ο Δεσπότης πάντων μπορεί να ήταν στο μνημείο όμως άκουσε την προσευχή του Ματθαίου και ο παπά Αντώνης όρισε τελικά την ημέρα της Βαπτίσεως Σαββάτο της Διακαινισίμου.
Και ο Ματθαίος περίμενε και έλπιζε και μαζί με αυτόν και γω, να μεταλάβουμε από το κοινό ποτήρι εν τω συνδέσμω της Αγάπης τον σταυρωθέντα και Αναστάντα Χριστό.
Και σήμερα που η εκκλησία τιμά τον άλλο Ευαγγελιστή τον Απόστολο Μάρκο έγινε αυτό για το οποίο προσεύχονταν. Παρακάλεσα μόνο το παπά Αντώνη και τον παπά Γεράσιμο να λειτουργήσουμε προηγουμένως ώστε μετά την Βάπτιση να μην στερηθεί και την μεγαλύτερη χαρά, αλλά να μεταλάβει!!!!
Έτσι και έγινε κατά τις 8 αρχίσαμε την ακολουθία του Όρθρου και στις 9 την Θεία Λειτουργία. Σε όλο το μυστήριο παρατηρούσα την αγωνία στο πρόσωπο του. Αισθάνονταν ότι η σημερινή μέρα είναι η δική του μέρα, η μέρα της δικής του προσωπικής Ανάστασης και αναγέννησης. Καταλάβαινε ότι ο Χριστός που πέθαινε πάνω στο Σταυρό την προηγούμενη Εβδομάδα πέθαινε και γι αυτόν. Όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία πήγε στο σπίτι του για να έρθει με την μητέρα του για να συνταφεί και να συναναστηθεί με το Χριστό.
Όταν έφτασαν τον κράτησα από το χέρι και τον προσέφερα στους 2 ιερείς , που περίμεναν ντυμένοι στα λευκά, έτοιμο για την Βάπτιση του. Και έτσι άρχισε το μυστήριο. Πράγματι φαινόνταν να κατέβαινε ο ουρανός στη γη. Τελούνταν ένα μυστήριο με απλότητα χωρίς ιδιαίτερες ετοιμασίες και φτιασιδώματα χωρίς μπαλόνια και πολύχρωμα σχέδια αλλά με το άκτιστο φως της Αναστάσεως το οποίο έλαμπε στο πρόσωπο του μικρού Ματθαίου. Εν τη απλότητι μεγαλοπρέπεια!!! Και ξεκίνησε ο παπά Αντώνης «Επιτίθημι την χείραν μου επί τον δούλον σου Ματθαίον…» Ο Ανάδοχος κυρ Γιώργος και εμείς κοιτάγαμε τον μικρό, ο οποίος με σκυμμένο το κεφάλι άκουγε όσα του έλεγαν οι ιερείς. Απαντούσε ότι αποτάσσεται το διάβολο και τα έργα του και ότι συντάσσεται με το Χριστό. Και ο Χριστός τον προσκάλεσε προς το Άγιο Βάπτισμα. Λαδώθηκε από τον παπά Αντώνη στο σώμα για να είναι δυνατός και υγιής, στα αυτιά για να ακούει το Λόγο του Θεού, στα πόδια για να πορεύεται τα διαβήματα του Χριστού, στα χέρια για να θυμάται ότι είναι δημιούργημα του Θεού και να δημιουργεί το αγαθό. Λαδώθηκε και από τον ανάδοχο του έλαιον αγαλλιάσεως για να γλιστρά από τις παγίδες και τα πάγανα του μισαρού διαβόλου. Και μπήκε στην κολυμβήθρα σε νερό αγιασμένο και ζωντανό δια της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος. Όλοι πάγωσαν και πρώτη η μητέρα του. Όλοι συγκινήθηκαν γιατί όλοι θέλαμε να βαπτιστεί να γίνει αδελφός μας. Πρώτη φορά είδα δάκρυ σε βαφτίσι και αναλογίστηκα ότι το παιδί όπως λέει και ο Απόστολος πέθανε, συνετάφηκε δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον και αναγεννήθηκε για να περιπατήσει εν καινότητι ζωής. Βάπτίστηκε εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Έλαβε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος καθώς ο παπά Αντώνης τον μύρωνε με Άγιο Μύρο από την μητέρα Εκκλησία και ενδύθηκε καινούρια ρούχα. Τέλος φόρεσε το τρόπαιο της νίκης τον ζωοποιό Σταυρό του Χριστού, πάνω στον οποίο έβλεπε την Μεγάλη Παρασκευή να κρεμιέται η ζωή των Απάντων. Τον φέρει με καμάρι στο λαιμό του και καμαρώνει γιατί καταξιώθηκε της μεγάλης δωρεάς. Ω Δεσπότου φιλανθρωπία!!!!.
«Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε» έψαλλε ο παπά Αντώνης «Χριστόν ενεδύσασθε». Το άκουσε ο Ματθαίος και στη Λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου μα δεν μπορούσε να το ζήσει. Τώρα όμως το ζει μέσα στην Αναστάσιμη χαρά. Το ζει για τον ίδιο τον εαυτό του καταλαβαίνει ότι ντύθηκε το Χριστό. Και ο ανάδοχος του, ψέλνει τον Απόστολο έχοντας δίπλα του το παιδί που αναγέννησε με οδύνη. Και όταν τελειώσε η ανάγνωση του Αποστόλου, ο Ματθαίος σκύβει το κεφάλι για να ακούσει και να ευαγγελιστεί από τον Ευαγγελιστή που φέρει το όνομα του να λέγει ότι ο Χριστός στον οποίο προσευχόταν και θα προσεύχεται θα είναι μαζί του εως της συντελείας του αιώνος.
Δοξάζουμε οι ψάλτες τον Κύριο και Θεό των όλων και ο παπά Αντώνης τον προσκαλεί να ζήσει αυτό που έχει στερηθεί τόσο καιρό. Μετά φόβου Θεού πίστεως και Αγάπης προσέλθετε. Για πρώτη φορά θα κοινωνήσει τον Χριστό. Έλαμπε το πρόσωπο του. Παρέστηκαν χιλιάδες Αρχαγγέλων και μυριάδες Αγγέλων, τα Χερουβίμ και τα Σεραφίμ, εξαπτέρυγα, πολυόμματα, μετάρσια, πτερωτά.
Έκδηλη όχι μόνο η δική μου χαρά αλλά και η χαρά ολών, ο κόσμος συνέχιζε να δακρύζει αυθόρμητα για ένα παιδί που λίγο χρόνο το ζουν αλλά είναι σαν να το ξέρουν τόσο πολύ. Έκδηλη και η χαρά του παπά Γεράσιμου ο οποίος μου λέγει: «Θα τον εισάγουμε στο Ιερό και θα ψάλλουμε το Άγιοι Μάρτυρες και το Δόξα σοι Χριστέ» αφ ενός μεν για τον αγώνα του αφ ετέρου για την χαρά του. Και πράγματι εκεί ουρανοποιήθηκε το ιερό του Αγίου Νεκταρίου. Έλλαμψεν η χάρις σου Κύριε, έλλαμψεν ο φωτισμός. Αύτη η πίστις ημών η νικήσασα τον κόσμον. Αύτη η πίστις των Αποστόλων, των πατέρων, των Αγίων. Τις Θεός μέγας ως Ο Θεός ημών.
Ίσως εσύ αναγνώστα να τα κρίνεις υπερβολικά. Έτσι όμως εγώ τα έζησα με τα μάτια της ψυχής μου, ώστε σε αυτό το ταπεινό βαφτίσι να δω το μυστήριο και να ζήσω την Βασιλεία των Ουρανών.
Και ο τίτλος αμέσως πληροφορεί τον αναγνώστη για το γεγονός, για μια βάπτιση. Βάπτιση που εμένα δεν μου φάνηκε συνηθισμένη. (στα 15 χρόνια στο ψαλτήρι πρέπει να έχω βαφτίσει με τον εφημέριο μου γύρω στα 200 παιδιά). Ίσως εγώ να μην ήθελα να την δω με τα μάτια που βλέπω καθημερινά. Ίσως σε αυτήν τη βάφτιση, μέσα και στο Αναστάσιμο κλίμα να άνοιξαν και τα μάτια της ψυχής μου και να αισθάνθηκα αμυδρά, πολύ λιγότερο και από τον Ησαΐα τον παράδεισο, εγώ ο ελάχιστος.
Αξίζει όμως να εκθέσω στην αγάπη σας τα γεγονότα, όπως αυτά συνέβησαν. Αξίζει και έχει ενδιαφέρον αλλά και άφθονη τη χάρη του Θεού.
Ο Ματθαίος ένα παιδάκι μαθητής της δευτέρας δημοτικού σήμερα, θέλει να γίνει νεοσύλλεκτος στρατιώτης του Χριστού και να λάβει και αυτός το υπέρ παν όνομα. Γραφειοκρατικές ατραποί και οικογενειακοί λόγοι στέκονται εμπόδιο περίπου ενάμιση χρόνο σε αυτή του την επιθυμία. Αυτός όμως θέλει να γίνει χριστιανός. Έρχεται στην εκκλησία προσεύχεται, όπως ξέρει, σε Αυτόν που σταυρώθηκε για αυτόν και τον παρακαλεί όπως μου είπε να γίνει χριστιανός. Στέκεται και κοιτάζει τα άλλα παιδιά που μεταλαμβάνουν Σώμα και Αίμα Χριστού όταν ο εφημέριος προσκαλεί «Μετά φόβου θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε» και όμως εκείνος με ένα βλέμμα λυπημένο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην πρόσκληση γιατί ακόμα δεν έχει αναγεννηθεί δι ύδατος και Πνεύματος.
Το παραπάνω γεγονός ήταν εκείνο που σαν λόγχη πέρασε από τη καρδιά μου και στάθηκε η αφορμή, ώστε να μην χάσω την ευκαιρία με τον ερχομό του παπά Αντώνη στη γενέτειρα του, να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του Ματθαίου. Και ο παπά Αντώνης ανταποκρίθηκε. Με τον ερχομό του την Μεγάλη εβδομάδα είπε στο Ματθαίο: «παρακάλεσε το Χριστό που παθαίνει μέχρι θανάτου για όλους μας και θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου». Δεν μου φάνηκε ακατόρθωτο το να γίνει μια βάπτιση. Όμως μέσα μου αγωνιούσα, γιατί ένας αδελφός μου θέλει το Χριστό και η γραφειοκρατία τον εμποδίζει από τον Νυμφίο της Εκκλησίας!!!
Τελικά την Μεγάλη Παρασκευή ο Δεσπότης πάντων μπορεί να ήταν στο μνημείο όμως άκουσε την προσευχή του Ματθαίου και ο παπά Αντώνης όρισε τελικά την ημέρα της Βαπτίσεως Σαββάτο της Διακαινισίμου.
Και ο Ματθαίος περίμενε και έλπιζε και μαζί με αυτόν και γω, να μεταλάβουμε από το κοινό ποτήρι εν τω συνδέσμω της Αγάπης τον σταυρωθέντα και Αναστάντα Χριστό.
Και σήμερα που η εκκλησία τιμά τον άλλο Ευαγγελιστή τον Απόστολο Μάρκο έγινε αυτό για το οποίο προσεύχονταν. Παρακάλεσα μόνο το παπά Αντώνη και τον παπά Γεράσιμο να λειτουργήσουμε προηγουμένως ώστε μετά την Βάπτιση να μην στερηθεί και την μεγαλύτερη χαρά, αλλά να μεταλάβει!!!!
Έτσι και έγινε κατά τις 8 αρχίσαμε την ακολουθία του Όρθρου και στις 9 την Θεία Λειτουργία. Σε όλο το μυστήριο παρατηρούσα την αγωνία στο πρόσωπο του. Αισθάνονταν ότι η σημερινή μέρα είναι η δική του μέρα, η μέρα της δικής του προσωπικής Ανάστασης και αναγέννησης. Καταλάβαινε ότι ο Χριστός που πέθαινε πάνω στο Σταυρό την προηγούμενη Εβδομάδα πέθαινε και γι αυτόν. Όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία πήγε στο σπίτι του για να έρθει με την μητέρα του για να συνταφεί και να συναναστηθεί με το Χριστό.
Όταν έφτασαν τον κράτησα από το χέρι και τον προσέφερα στους 2 ιερείς , που περίμεναν ντυμένοι στα λευκά, έτοιμο για την Βάπτιση του. Και έτσι άρχισε το μυστήριο. Πράγματι φαινόνταν να κατέβαινε ο ουρανός στη γη. Τελούνταν ένα μυστήριο με απλότητα χωρίς ιδιαίτερες ετοιμασίες και φτιασιδώματα χωρίς μπαλόνια και πολύχρωμα σχέδια αλλά με το άκτιστο φως της Αναστάσεως το οποίο έλαμπε στο πρόσωπο του μικρού Ματθαίου. Εν τη απλότητι μεγαλοπρέπεια!!! Και ξεκίνησε ο παπά Αντώνης «Επιτίθημι την χείραν μου επί τον δούλον σου Ματθαίον…» Ο Ανάδοχος κυρ Γιώργος και εμείς κοιτάγαμε τον μικρό, ο οποίος με σκυμμένο το κεφάλι άκουγε όσα του έλεγαν οι ιερείς. Απαντούσε ότι αποτάσσεται το διάβολο και τα έργα του και ότι συντάσσεται με το Χριστό. Και ο Χριστός τον προσκάλεσε προς το Άγιο Βάπτισμα. Λαδώθηκε από τον παπά Αντώνη στο σώμα για να είναι δυνατός και υγιής, στα αυτιά για να ακούει το Λόγο του Θεού, στα πόδια για να πορεύεται τα διαβήματα του Χριστού, στα χέρια για να θυμάται ότι είναι δημιούργημα του Θεού και να δημιουργεί το αγαθό. Λαδώθηκε και από τον ανάδοχο του έλαιον αγαλλιάσεως για να γλιστρά από τις παγίδες και τα πάγανα του μισαρού διαβόλου. Και μπήκε στην κολυμβήθρα σε νερό αγιασμένο και ζωντανό δια της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος. Όλοι πάγωσαν και πρώτη η μητέρα του. Όλοι συγκινήθηκαν γιατί όλοι θέλαμε να βαπτιστεί να γίνει αδελφός μας. Πρώτη φορά είδα δάκρυ σε βαφτίσι και αναλογίστηκα ότι το παιδί όπως λέει και ο Απόστολος πέθανε, συνετάφηκε δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον και αναγεννήθηκε για να περιπατήσει εν καινότητι ζωής. Βάπτίστηκε εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Έλαβε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος καθώς ο παπά Αντώνης τον μύρωνε με Άγιο Μύρο από την μητέρα Εκκλησία και ενδύθηκε καινούρια ρούχα. Τέλος φόρεσε το τρόπαιο της νίκης τον ζωοποιό Σταυρό του Χριστού, πάνω στον οποίο έβλεπε την Μεγάλη Παρασκευή να κρεμιέται η ζωή των Απάντων. Τον φέρει με καμάρι στο λαιμό του και καμαρώνει γιατί καταξιώθηκε της μεγάλης δωρεάς. Ω Δεσπότου φιλανθρωπία!!!!.
«Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε» έψαλλε ο παπά Αντώνης «Χριστόν ενεδύσασθε». Το άκουσε ο Ματθαίος και στη Λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου μα δεν μπορούσε να το ζήσει. Τώρα όμως το ζει μέσα στην Αναστάσιμη χαρά. Το ζει για τον ίδιο τον εαυτό του καταλαβαίνει ότι ντύθηκε το Χριστό. Και ο ανάδοχος του, ψέλνει τον Απόστολο έχοντας δίπλα του το παιδί που αναγέννησε με οδύνη. Και όταν τελειώσε η ανάγνωση του Αποστόλου, ο Ματθαίος σκύβει το κεφάλι για να ακούσει και να ευαγγελιστεί από τον Ευαγγελιστή που φέρει το όνομα του να λέγει ότι ο Χριστός στον οποίο προσευχόταν και θα προσεύχεται θα είναι μαζί του εως της συντελείας του αιώνος.
Δοξάζουμε οι ψάλτες τον Κύριο και Θεό των όλων και ο παπά Αντώνης τον προσκαλεί να ζήσει αυτό που έχει στερηθεί τόσο καιρό. Μετά φόβου Θεού πίστεως και Αγάπης προσέλθετε. Για πρώτη φορά θα κοινωνήσει τον Χριστό. Έλαμπε το πρόσωπο του. Παρέστηκαν χιλιάδες Αρχαγγέλων και μυριάδες Αγγέλων, τα Χερουβίμ και τα Σεραφίμ, εξαπτέρυγα, πολυόμματα, μετάρσια, πτερωτά.
Έκδηλη όχι μόνο η δική μου χαρά αλλά και η χαρά ολών, ο κόσμος συνέχιζε να δακρύζει αυθόρμητα για ένα παιδί που λίγο χρόνο το ζουν αλλά είναι σαν να το ξέρουν τόσο πολύ. Έκδηλη και η χαρά του παπά Γεράσιμου ο οποίος μου λέγει: «Θα τον εισάγουμε στο Ιερό και θα ψάλλουμε το Άγιοι Μάρτυρες και το Δόξα σοι Χριστέ» αφ ενός μεν για τον αγώνα του αφ ετέρου για την χαρά του. Και πράγματι εκεί ουρανοποιήθηκε το ιερό του Αγίου Νεκταρίου. Έλλαμψεν η χάρις σου Κύριε, έλλαμψεν ο φωτισμός. Αύτη η πίστις ημών η νικήσασα τον κόσμον. Αύτη η πίστις των Αποστόλων, των πατέρων, των Αγίων. Τις Θεός μέγας ως Ο Θεός ημών.
Ίσως εσύ αναγνώστα να τα κρίνεις υπερβολικά. Έτσι όμως εγώ τα έζησα με τα μάτια της ψυχής μου, ώστε σε αυτό το ταπεινό βαφτίσι να δω το μυστήριο και να ζήσω την Βασιλεία των Ουρανών.
