Η Σοφία Βέμπο (Καλλίπολη Ανατολικής Θράκης, 1910 – Αθήνα, 11 Μαρτίου 1978) ήταν κορυφαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια και ηθοποιός της οποίας η καλλιτεχνική πορεία εκτείνεται από το Μεσοπόλεμο έως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και τη δεκαετία του ’50. Χαρακτηρίστηκε "Τραγουδίστρια της Νίκης" εξαιτίας των εθνικών τραγουδιών που ερμήνευσε κατά τη διάρκεια του Ελληνο-ιταλικού πολέμου του 1940.
Το πραγματικό της όνομα ήταν Έφη Μπέμπο και γεννήθηκε στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης στα 1910, αλλά μετά τη Μικρασιατική καταστροφή βρέθηκε στην Τσαριτσάνη, όπου ο πατέρας της δούλευε ως καπνεργάτης, και κατόπιν στο Βόλο.
Ξεκίνησε την καλλιτεχνική της πορεία σε ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του ’30. Το χειμώνα του 1933 προσελήφθη από το θεατρικό επιχειρηματία Φώτη Σαμαρτζή στο θέατρο "Κεντρικόν" προκειμένου να συμμετάσχει στην επιθεώρηση "Παπαγάλος 1933". Άρχισε να ηχογραφεί στη δισκογραφική εταιρεία "Κολούμπια" ερωτικά τραγούδια της εποχής και γρήγορα καταξιώθηκε λόγω της ιδιαίτερης μπάσας φωνής της. Συμμετέχει επίσης σε ελληνικές ταινίες όπως η "Προσφυγοπούλα" το 1938.
Η έκρηξη στην καριέρα της ήρθε με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940. Τότε όλες οι επιθεωρήσεις προσαρμόζουν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα και τα τραγούδια επανεγράφονται με πατριωτικούς στίχους. Η Βέμπο τραγουδά σατιρικά και πολεμικά τραγούδια και η φωνή της γίνεται η εθνική φωνή που εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει το πανελλήνιο. Την ίδια εποχή σε μία συμβολική πράξη προσφέρει στο Ελληνικό Ναυτικό 2000 χρυσές λίρες. Με την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα φυγαδεύεται στη Μέση Ανατολή όπου συνεχίζει να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα.
Το 1949 απόκτησε δική της θεατρική στέγη στο Μεταξουργείο, το "Θέατρον Βέμπο". Μετά από μακροχρόνιο δεσμό με το Μίμη Τραϊφόρο παντρεύτηκαν τελικά το 1957, ένας δεσμός πολυκύμαντος που διήρκεσε μέχρι το θάνατό της και υπήρξε καταλυτικός για την μεγάλη ερμηνεύτρια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 αραιώνει τις θεατρικές εμφανίσεις της, τις οποίες σταματά οριστικά στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Τη βραδιά του "Πολυτεχνείου" η Βέμπο ανοίγει το σπίτι της και κρύβει φοιτητές τους οποίους αρνείται να παραδώσει όταν η ασφάλεια χτυπά την πόρτα της. Τελικά πεθαίνει στις 11 Μαρτίου του 1978 και η κηδεία της μετατρέπεται σε ένα πάνδημο συλλαλητήριο. Η "Τραγουδίστρια της Νίκης" αποθεώνεται εκείνη τη μέρα από τον ελληνικό λαό που τη θεωρούσε ηρωίδα του.
Μ.Τραϊφόρου-Μ.Σουγιούλ
Μέσ' τους δρόμους τριγυρνάνε
Οι μανάδες και κοιτάνε ν' αντικρίσουνε
Τα παιδιά τους π' ορκιστήκαν
Στο σταθμό όταν χωριστήκαν να νικήσουνε
Μα για 'κείνους που 'χουν φύγει
Και η δόξα τους τυλίγει, ας χαιρόμαστε
Και ποτέ καμιά ας μη κλάψει
Κάθε πόνο της ας κάψει, κι ας ευχόμαστε
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά
Που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά
Προσευχόμαστε όλες να 'ρθετε ξανά
Λέω σ' όσες αγαπούνε
Και για κάποιον ξενυχτούνε και στενάζουνε
Πως η πίκρα κι η τρεμούλα
Σε μια τίμια Ελληνοπούλα, δεν ταιριάζουνε
Έλληνιδες του Ζαλόγγου
Και της πόλης και του λόγγου και Πλακιώτισσες
Όσο κι αν πικρά πονούμε
Υπερήφανα ασκούμε σαν Σουλιώτισσες
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά
Που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά
Προσευχόμαστε όλες να 'ρθετε ξανά
Με της νίκης τα κλαδιά
Σας προσμένουμε παιδιά
ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕ ΞΥΠΝΑΣ ΜΕ ΦΙΛΙΑΧ.Γιαννακόπουλου - Γ.Κυπαρίσση
Το 'θελα κι' εγώ σαν τρελή
Το 'θελες κι' εσύ πιο πολύ
Κι' έγινα παιδί μου για πάντα δική σου
Όμως ούτε το 'χα σκεφτεί
Ούτε το 'χα ονειρευτεί
Πόσο ευτυχισμένη θα είμαι μαζί σου
Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά
Μου χαϊδεύεις μετά τα μαλλιά
Όλη μέρα γελάς λόγια λες τρυφερά
Και γεμίζεις το σπίτι χαρά
Πόσο χαίρομαι που μ' αγαπάς
Πάντα κάπου τα βράδια με πας
Και τις νύχτες ρωτάς αν κι' εγώ σ' αγαπώ
Αλλά πια δεν μπορώ να τα πω
Βρίσκουμε τις μέρες μικρές
Που περνούν γεμάτες χαρές
Πάντα με την ίδια που λέγαμε τάξη
Άλλο δεν προσμένω καλό
Και μονάχα παρακαλώ
Στη ζωή μας τίποτα να μην αλλάξει
Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά
Μου χαϊδεύεις μετά τα μαλλιά
Όλη μέρα γελάς λόγια λες τρυφερά
Και γεμίζεις το σπίτι χαρά
Πόσο χαίρομαι που μ' αγαπάς
Πάντα κάπου τα βράδια με πας
Και τις νύχτες ρωτάς αν κι' εγώ σ' αγαπώ
Αλλά πια δεν μπορώ να τα πω
Πηγές:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CE%92%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%BF
http://www.youtube.com/watch?v=5bXcU3Qo9cQ
