" Κεφαλλονίτικη Πνοή...": Ένας επίγειος παράδεισος. Μια σταγόνα δροσιάς στη πύρινη λαίλαπα του απατεώνος τούτου αιώνος.

Σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από την πόλη του Ληξουρίου βρίσκεται η Μονή του Κορωνάτου. Κατά την παράδοση ο άρχοντας Λέων Πολυκαλάς, αφού έφυγε καταδιωκόμενος από την Κορώνη Πελοποννήσου, κατέφυγε στην επαρχία Παλλικής στην Κεφαλονιά και έφερε μαζί του μία εικόνα της Θεομήτορος. Στη συνέχεια την απέθεσε με τιμές σε ναό, που ανηγέρθη με δική του φροντίδα και έξοδα γύρω στα τέλη του 15ου αιώνα. Τον επόμενο αιώνα ο ναός καταστράφηκε πιθανότατα από σεισμούς. Ενας βοσκός από την οικογένεια Μεγαλογένους του χωριού Πολυκαλάτων έβοσκε τα πρόβατά του στο χώρο όπου σήμερα είναι η Μονή. Το κριάρι καθημερινά ξέκοβε από το κοπάδι και πήγαινε στην πηγή που ήταν κάτω από τη συκιά (στο χώρο όπου ήταν πριν από τους σεισμούς ο ναός) για να πιει νερό. Ο βοσκός, αφού το παρακολούθησε, είδε πάνω στη συκιά μια λάμψη εκτυφλωτική. Πλησιάζοντας είδε μια εικόνα της Παναγίας με μικρό εγκόλπιο. Την κατέβασε από το δέντρο και την πήγε στο σπίτι του. Όμως η εικόνα έφευγε και πήγαινε στη συκιά που τη βρήκε ο βοσκός. Αυτό έγινε πολλές φορές, ώστε ο βοσκό αναγκάστηκε να κοινοποιήσει το θαύμα και με τη συνδρομή των συγχωριανών του χτίστηκε ο ναός εκ νέου. Η πρωτότυπη εικόνα της Κορωνιώτισσας χάθηκε. Αντίγραφο αυτής αυτής είναι η θαυματουργή εικόνα που βρίσκεται σήμερα στο θρόνο. Ονομάζεται και "Δακρυρροούσα" γιατί στους σεισμούς της 23ης Ιανουαρίου 1867, ενώ δεν γκρεμίστηκε ο Ναός η εικόνα βρέθηκε στο δάπεδο με δάκρυα στα μάτια.

Το έτος 1926 κατοίκησαν στην εγκατελειμμένη Μονή η Ασπασία Μοσχονά (Λεοντία μοναχή, μετέπειτα ηγουμένη του Αγ. Γερασίμου) και η Δήμητρα Μεγαλογένους (Αγάθη μοναχή), η μετέπειτα και επί 62 συναπτά έτη Ηγουμένη της Ι. Μονής Κορωνάτου. Με την πνευματική συνδρομή ευσεβών Αγειοριτών Πατέρων και την υλική συνδρομή των ευσεβών κατοίκων του Ληξουρίου αναπτύχθηκε το μικρό Ησυχαστήριο. Η ολιγομελής συνοδεία του με κύριο εφόδιο τα έσοδα από κεντήματα χειρός και χειροτεχνίες κατόρθωσε να μετατρέψει τον πρώην άνυδρο τόπο σε επίγειο παράδεισο. Με μέριμνα της αειμνήστου Ηγουμένης κορίτσια από όλο το νησί μάθαιναν στο ησυχαστήριο να κεντούν, για να μη σβήσει από το νησί το παραδοσιακό κέντημα. Ολόκληρες προίκες ετοιμάζονταν και στέλνονταν στο εξωτερικό. Η αναγνώριση του Ησυχαστηρίου ως ανεξάρτητης Κοινοβιακής Μονής έγινε το έτος 1967.Στη Μονή ανήκουν και τα εξής παρεκκλήσια:
Α) Του Αγ. Νεκταρίου,

Β) της Αγ. Παρασκευής - Αγίας Αγάθης ανάμεσα στο συγκρότημα των κελιών για τις καθημερινές ακολουθίες των μοναχών. Στο ναό αυτό φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Αγίας Παρασκευής και πλουσιοτάτη συλλογή θαυματουργών Αγίων Λειψάνων σε τζαμένια προθήκη, κόπος της Γερόντισσας Αγάθης. Μεταξύ αυτών εξέχουσα θέση κατέχουν τα λείψανα του Αγ. Παναγή του Μπασιά, η κεραμίδα του τάφου του με την ημερομηνία της γεννήσεως και της κοιμήσεώς του 1801 - 1888 κ.τ.λ. Από ετών η Γερόντισσα Αγάθη μάζευε σαν εργατική μέλισσα ό,τι υλικό αφορούσε τον ΄Αγιο (προσωπικά αντικείμενα, φωτογραφίες, θαύματα, προσωπικές μαρτυρίες, κειμήλια κ.τ.λ.) και όταν το θέμα έφτασε στο Πατριαρχείο με σκοπό την ένταξη του Αγίου στο Ορθόδοξο Αγιολόγιο με άφατη αγαλλίαση και πνευματική χαρά, πρόσφερε το υλικό αυτό στην Ιερά Μητρόπολη. Κατά δε την ημέρα εκταφής τα ιερά λείψανα του Αγίου πλύθηκαν με ροδόνερο, που είχαν παρασκευάσει οι μοναχές της Μονής Κορωνάτου. Στην ίδια προθήκη αξιόλογο κειμήλιο είναι και το οβάλ εγκόλπιο με την αχειροποίητο εικόνα του Ευαγγελισμού,

Γ) Των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου,

Δ)Των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού,

Ε) του Αγίου Βασιλείου,

ΣΤ) της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου

Η Μονή πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου (Κοίμησις της Θεοτόκου), στις 23 Ιανουαρίου (Παναγίας Δακρυρροούσας, διάσωση Μονής από σεισμούς, 1967). Επίσης καθ όλη τη διάρκεια του έτους στη Μονή τελούνται κατανυκτικότατες αγρυπνίες με πανηγυρικό χαρακτήρα σε όλες τις Θεομητορικές εορτές του χρόνου καθώς και στις εορτές των μεγάλων Αγίων. Οι ακολουθίες τελούνται ανελλιπώς και η Μονή ακολουθεί το Αγειορίτικο Τυπικό της Ιεράς Μονής του Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους. Οι αγρυπνίες που τελούνται είναι οι εξής :

1 Ιανουαρίου εις τιμή και μνήμη του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου,

23 Ιανουαρίου 2η Πανήγυρη,

5 Φεβρουαρίου της Αγίας Αγάθης,

το Σάββατο του Ακάθιστου, εικόνα σε θρόνο που εικονίζει τους 24 οίκους της Παναγίας,

21 Μαΐου ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης,

11 Ιουνίου Υ. Θ. Άξιον Εστί,

29 Ιουνίου Αγίων Αποστόλων Πέτρου & Παύλου,
2 Ιουλίου Υ. Θ. Βλαχερνών, στο καθολικό βρίσκεται ωραιοτάτη και παλαιά εικόνα της Θεομήτορος ("Ρίζης του Ιεσσαί"),

26 Ιουλίου Αγίας Παρασκευής,

15 Αυγούστου 1η Πανήγυρη,
1 Οκτωβρίου Υ. Θ. Γοργουπηκόου,

9 Νοεμβρίου Αγίου Νεκταρίου,

21 Νοεμβρίου των Εισοδίων,

17 Δεκεμβρίου του Αγίου Διονυσίου πολιούχου Ζακύνθου.

Μετά το πέρας κάθε Θείας Λειτουργίας ακολουθεί ωραία τράπεζα, με εόρτια κεράσματα, φροντισμένη από τις Μοναχές.
.Οι μοναχές ασχολούνται με τη φιλοξενία, το κέντημα (ιερατικά άμφια Αγ. Τραπέζης κτλ., κέντημα με το βελονάκι, πλέξιμο κτλ.), τη χειροτεχνία, τις αγροτικές καλλιέργειες, τους κήπους και την κτηνοτροφία. Η Μονή με την παρουσία της έχει συμβάλει τα πλείστα στην ηθική και πνευματική εξύψωση και καλλιέργεια του Δήμου Παλικής. Η Μονή δέχεται επισκέψεις καθημερινά από 07.00π.μ. - 13.00μ.μ. και από 16.00μ.μ. - 20.30μ.μ.